زمان گذشت و روز به روز تنور انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ داغ‌تر شد تا اینکه حسن روحانی به مدد انصراف محمدرضا عارف، حمایت هاشمی رفسنجانی و از همه مهمتر، عدم ائتلاف واقعی نامزدهای اصولگرا، تنها با ۷ دهم درصد بالاتر از حد نصاب اکثریت مطلق آراء، با شعار اعتدال راهی پاستور شد. وی در تشکیل کابینه و معرفی به مجلس نیز تلاش کرد تا اینطور وانمود کند که از همه طیف‌های سیاسی کشور کمک گرفته و یارکشی کرده است.
حالا این روزها و در حالی که تنها سه روز تا برگزاری انتخابات دوره دهم مجلس شورای اسلامی و دوره پنجم مجلس خبرگان رهبری باقی مانده است، تغییرات صورت گرفته در ترکیب فهرست‌های انتخاباتی، گویای نکاتی است که مرور آنها برای ورود دقیق‌تر به روز انتخابات خالی از لطف نیست.
در حالی که تا هفته گذشته اینطور انتظار می‌رفت که جریان‌های سیاسی عمدتاً با دو لیست اصولگرایان (به سرلیستی حدادعادل) و اصلاحطلبان (به سرلیستی عارف) وارد عرصه رقابت شوند، به مرور زمزمه حضور ضلع سومی به نقشه انتخابات شنیده شد؛ فهرست «صدای ملت» با سرلیستی علی مطهری! در نخستین نگاه، نسبت این فهرست با فهرست اصلاحطلبان، نزدیکی بیشتر به حسن روحانی و عدم حضور عارف در آن است، در حالی که نام علی مطهری در فهرست اصلاحطلبان که عبارت «و حامیان دولت» را هم یدک می‌کشد، به چشم می‌خورد.
هرچند برخی چهره‌های حاضر در لیست اصلاحطلبان در فهرست صدای ملت هم دیده می‌شوند، اما تشکیل این فهرست انتخاباتی حامی دولت، آنهم بدون حضور عارف و با حضور برخی چهره‌های نزدیک به علی لاریجانی رئیس مجلس، یادآور شواهد و قرائنی است که از ماهها پیش در فضای سیاسی به چشم خورده و با عباراتی از زبان برخی افراد نزدیک به دولت هم شنیده شده است؛ یعنی تمایل حسن روحانی به ادامه ریاست علی لاریجانی بر پارلمان! این گزاره، با وجود چند قرینه منطقی و روشن، قطعی به نظر می‌رسد؛ قرابت و نسبت فامیلی سرلیست ائتلاف صدای ملت با علی لاریجانی، عدم حضور عارف در لیست صدای ملت ولو به صورت عادی(و نه سر لیست)، حمایت علنی دستگاه اداری مجلس از لیست صدای ملت از جمله اقدام چند روز گذشته روابط عمومی مجلس در برگزاری نشست خبری برای مطهری و غفوری‌فرد و از همه علنی‌تر، تکذیب کناره‌گیری عارف به نفع لاریجانی از ریاست مجلس که پنج‌شنبه هفته گذشته مصطفی کواکبیان در همایش انتخاباتی اصلاحطلبان با صراحت و البته با داد و فریاد و گرفتگی صدا، اعلام کرد.
نکته دیگری که با تغییر آرایش انتخاباتی اصلاحطلبان و حامیان دولت بیشتر خودنمایی می‌کند، این واقعیت است که حسن روحانی همچنان اصرار دارد، مهم ترین و شاید تنها سرپل و حلقه ارتباط اصلاحطلبان با حاکمیت – که ارتباط‌شان به دلیل سوابق انها در فتنه ۸۸ مخدوش و لرزان شده است – باشد؛ بنابراین، طبیعی است که رئیس دولت موسوم به تدبیر و امید، همچنان خواهان حفظ این نقش برجسته برای خود باشد، تا اینکه یک اصلاح‌طلب(مانند عارف) با حضور در راس قوه مقننه، سرپل ارتباط اصلاحطلبان با نظام شود! این تمایل، با تشکیل لیست سوم، یعنی «صدای ملت» با برچسب حامیان دولت بیشتر محقق می‌شود.
یک لیست با دو سرلیست جداگانه!
این یک روی سکه انتخابات است که به جایگاه بهارستان می‌پردازد؛ در طرف دیگر این سکه، صحنه‌آرایی اصلاحطلبان و حامیان دولت برای مجلس خبرگان رهبری نیز جالب توجه است. در حالیکه از ابتدا اصلاح طلبان با یک لیست که معروف به فهرست هاشمی رفسنجانی بود و نام وی را بعنوان سرلیست قرار داده بود، در تبلیغات حضور پیدا کردند، در روزهای اخیر، بطور گسترده همان فهرست اینبار با نام «یاران اعتدال» و با سرلیستی حسن روحانی برای انتخابات خبرگان منتشر شده است که تبلیغ ویژه برای ان در رسانه های مکتوب و مجازی نزدیک به دولت و انتشار پرحجمش در سطح پایتخت حکایت از عزم جدی حامیان روحانی برای برجسته نمودن وی و کسب رای حداکثری اش دارند. وقتی این نکته در کنار خبر دیدار روز گذشته اعضای فهرست اصلاحطلبان با هاشمی رفسنجانی گذاشته می‌شود، شکاف میان دولتی‌ها و اصلاحطلبان در انتخابات خبرگان نیز عیان می‌شود. خصوصا که هفته گذشته و پیش از انتشار فهرست صدای ملت، خبری در محافل سیاسی دست به دست می شد که هاشمی رفسنجانی در دیدار با علی مطهری تلاش نموده وی را از ارائه فهرست جداگانه بازداشته و برادر زن رئیس مجلس را وادار به حمایت تمام قد از فهرست اصلاحات نماید، تیری که انتشار فهرست صدای ملت نشان از به سنگ خوردن آن دارد.
همه این اتفاقات به اندازه کافی گویای این واقعیت است که بر خلاف آنچه در همایش‌های انتخاباتی اصلاحات با عنوان «اصلاحطلبان و حامیان دولت» وانمود می‌شود، «اصلاحطلبان» و «حامیان دولت» در حال رقابت بر سر مجلسین هستند، هرچند به ظاهر برخی نامزدهایشان مشترک باشد.
سه روز تا انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری باقی مانده و حالا تشکیل دو فهرست از «اصلاح طلبان» و «حامیان دولت» با وجود اشتراکات جزئی و در کنار آن لیست ائتلاف اصولگرایان نشانه رقابتی بودن انتخاباتی است که طیف‌های تندروی اصلاح‌طلب مدعی رد صلاحیت‌های گسترده و رقابتی نبودن آن بودند؛ بنابراین اگر تشتت «اصلاحطلبان» و «حامیان دولت» منجر به عدم توفیق کافی آنها برای تصاحب کرسی‌های مجلسین شود، دیگر بهانه‌ای - چه نرم، از نوع نق زدن‌های سیاسی و چه سخت، از نوع زیر سوال بردن نتیجه انتخابات – از سوی ایشان پذیرفته نیست و آنچه باقی می‌ماند، سلامت رفتار و صحت گفتار آنهاست.
